„KORNEL MAKUSZYŃSKI TWORZYŁ ŚWIAT, W KTÓRYM CHCIAŁO SIĘ MIESZKAĆ.
MY OD STU LAT TWORZYMY SZKOŁĘ, W KTÓREJ CHCE SIĘ UCZYĆ”
Wędrówka jest częstym motywem pojawiającym się w historii Polski, w literaturze i w sztuce. Ma ona zazwyczaj dwa wymiary, dwa swoiste znaczenia. Po pierwsze – bywa po prostu dosłowną podróżą, zmianą własnego miejsca w przestrzeni, w wyniku, której zdobywa się wszelkiego rodzaje doświadczenia, rozwija się wewnętrznie, poszerza swoją wiedzę. Drugi wymiar wędrówki to ten o charakterze symbolicznym, w którym wędrówka staje się niekiedy po prostu symbolem zawiłej i pełnej zagadek drogi życia. W oba te wymiary wpisuje się historia Szkoły Podstawowej nr 3, która na przestrzeni 100 lat swego istnienia zmieniała „miejsce w przestrzeni” Płocka czyli adres, ale także poprzez zmiany jej patrona była symbolem zmian społeczno-politycznych w naszej ojczyźnie. Bo nadać imię szkole to niejako ustalić jej tożsamość, zasugerować wartości ważniejsze od innych, podkreślić kierunek działań dydaktyczno-wychowawczych poprzez osobę patrona.
Data jej powstania to rok szkolny 1918/1919. Usytuowana była w budynku po koszarach wojskowych przy ulicy Dobrzyńskiej.
Szkoła nosiła imię Królowej Jadwigi. Jej pierwszym kierownikiem była Maria Detry, a po jej śmierci kierownictwo objął Andrzej Zmysłowski. Funkcję tę pełnił do 1939 roku – do wybuchu II wojny światowej. Liczba dzieci uczęszczających do placówki i liczba nauczycieli w okresie międzywojennym nie jest znana. Z zachowanych krótkich wzmianek dotyczących istnienia szkoły w tym okresie, które znajdują się w Izbie Historii Szkolnictwa Płockiego mieszczącej się w Domu Nauczyciela przy ulicy Kościuszki 24 wiemy, ze szkoła szczyciła się wspaniałą kadrą nauczycielską oraz wysokim poziome nauczania. Placówka posiadała także swój sztandar.
21 lutego 1945 roku po wyzwoleniu Płocka nasza szkoła, jako jedna z pierwszych odrodziła się na nowo. Z upoważnienia Inspektoratu Szkolnego, Tadeusz Filipowicz zaczął organizować Szkołę Podstawową nr 3. Początkowo „trójkę” zlokalizowano przy ulicy Kolegialnej 19. Z chwilą wznowienia działalności z każdym dniem wzrastała ilość uczniów zgłaszających się do szkoły. Dane z końca roku szkolnego 1945 przedstawiały się następująco: liczba oddziałów 25, w tym: – 7 klas pierwszych – 275 uczniów, – 6 klas drugich – 207 uczniów, – 4 klasy trzecie – 127 uczniów, – 3 klasy czwarte – 85 uczniów, 2 klasy piąte – 82 uczniów, – 3 klasy szóste – 88 uczniów. Łącznie w szkole zapisanych było 874 uczniów.
W związku z organizacją w Płocku Liceum Pedagogicznego przy ulicy Kolegialnej 19, Szkoła Podstawowa nr 3 musiała szukać nowej lokalizacji. Płocka Rada Narodowa przejęła w dzierżawę budynek Seminarium Duchownego i przeznaczyła go na lokal szkolny. Z dniem 1 września 1945 roku Szkołę Podstawową nr 3 przeniesiono z ulicy Kolegialnej 19 na ulicę Nową 2. Po odejściu Tadeusza Filipowicza kierownictwo szkoły objął Leopold Gutowski, a następnie Łucja Cichocka.
W budynku seminarium przy ulicy Wolnej Afryki 2 (wcześniej Nowa 2, obecnie arcybiskupa Jana Antoniego Nowowiejskiego) szkoła istniała do 1978 roku. Warunki lokalowe były bardzo trudne: sale ogrzewane piecami węglowymi, kuchnia oraz stołówka mieściły się w piwnicy, a sala gimnastyczna była bardzo mała i nie było boiska szkolnego.
Przez cały okres bytności szkoły w seminarium władze kościelne starały się o zwrot budynku dla potrzeb własnych. W 1978 roku budynek szkolny został oddany prawowitym właścicielom.
Zgodnie z decyzją władz miasta Płocka w roku szkolnym 1977/1978 powołany został nowy rejon szkolny – Szkoły Podstawowej nr 3 w Płocku – działający na wschodnim terenie Osiedla Łukasiewicza. Obejmował on następujące ulice: Gwardii Ludowej, Orlińskiego, Rutskich, Rembielińskiego, Kossobudzkiego, Gawareckiego, Płoskiego, Tysiąclecia – strona północna od Alei Spacerowej.
Szkoła rozpoczęła działalność w dwóch pomieszczeniach o charakterze tymczasowym: w gmachu filii Politechniki Warszawskiej w Płocku przy ulicy Łukasiewicza 17 oraz w budynku Technikum Elektrycznego przy ulicy Gwardii Ludowej 7.
W powstałej szkole utworzono 18 oddziałów, a Rada Pedagogiczna liczyła 22 osoby. Jesienią 1978 roku ówczesny prezydent Miasta Płocka powołał Społeczny Komitet Budowy Szkoły, który miał czuwać nad realizacją przedsięwzięcia przy ulicy Kossobudzkiego 7. Zgodnie z założeniami powstałego Społecznego Komitetu Budowy Szkoły na osiedlu Łukasiewicza jako macierzystej siedziby Szkoły Podstawowej nr 3, realizacja budowy miała być przeprowadzona od 1 września 1978 do 31 lipca 1979 roku. Głównym wykonawcą został Płocki Kombinat Budowlany.
W listopadzie 1978 roku zaczęto stawianie ław fundamentowych pod budynek szkoły i montaż części podpiwniczenia budynku. Prace zostały przerwane na skutek wyjątkowo niesprzyjającej aury.
Budowę wznowiono wczesną wiosną 1979 roku na przełomie lutego i marca.
W maju 1979 roku Płocki Kombinat Budowlany przy dużym wykorzystaniu firm towarzyszących przygotował budynek w stanie surowym ze wszystkim kondygnacjami do prac wykończeniowych.wyniku trudności zaopatrzeniowych w niezbędne materiały budowlane (brak terakoty, płytek PCV, glazury) wykończenie budynku przedłużyło się do jesieni.
Nowy rok szkolny 1979/1980, tak jak i poprzedni, został rozpoczęty w dwu budynkach wypożyczonych dla szkoły – gmachu Politechniki Warszawskiej – filia w Płocku i Technikum Elektrycznym. Tymczasem na budowie trwały intensywne prace wykończeniowe. Wielką pomoc w przygotowaniu budynku szkoły do eksploatacji wnieśli rodzice.
Już od września rozpoczęte zostały prace przy organizowaniu biblioteki szkolnej i świetlicy. Ostatecznie porozumienie Dyrektora Szkoły i Dyrekcji Płockiego Kombinatu Budowlanego w sprawie przejęcia do eksploatacji budynku szkolnego nastąpiło 26 października 1978 roku.
W tym samym dniu nastąpiło uroczyste przeniesienie szkoły do nowego budynku przy ul. Kossobudzkiego 7. W pierwszej kolejności do szkoły przenieśli się uczniowie klas I –II oraz oddziały przedszkolne z gmachu Technikum Elektrycznego. Wyżej wymienione klasy zgromadziły się przed budynkiem Technikum, gdzie nastąpiło uroczyste pożegnanie Dyrekcji gościnnej placówki. Z uwagi na trudności w przeprowadzce klasy III – VIII przenosiły się do budynku kolejno w dniach od 27 listopada do 5 grudnia.
W dniu 6 grudnia 1979 roku wszystkie klasy rozpoczęły zajęcia w nowym budynku szkolnym. W okresie od rozpoczęcia budowy do chwili jej zakończenia, w pracach na rzecz budowy szkoły wzięło udział 627 rodziców. 10 lutego 1980 roku została uruchomiona kuchnia i rozpoczęła pracę stołówka szkolna. 19 czerwca 1980 roku o godz. 1600 odbyło się uroczyste pożegnanie pierwszej klasy ósmej opuszczającej budynek Szkoły Podstawowej nr 3 w Płocku przy ulicy Kossobudzkiego 7.
Niezbyt długo rodzice, nauczyciele a głównie dzieci, cieszyły się z nowo wybudowanej szkoły. Wkrótce okazało się, że budynek jest za ciasny i należy wprowadzić drugą zmianę w prowadzeniu lekcji. Taki stan rzeczy pokazują następujące dane:
– w roku szkolnym 1980/81 do szkoły uczęszczało 1190 dzieci w 34 klasach a Rada Pedagogiczna liczyła 45 nauczycieli,
– w roku szkolnym 1981/82 naukę pobierało 1759 uczniów w 72 klasach (w tym 730 dzieci w klasach I – III), – kadra pedagogiczna liczyła 72 osoby.
4 lutego 1982 roku dotychczasowy Dyrektor Szkoły mgr Wojciech Wojnarowski złożył rezygnację z funkcji dyrektora, a stanowisko to z dniem 5 lutego 1982 roku objął Jarosław Pokojski. Z funkcji tej rezygnują panie: Maria Kołodziejska i Danuta Naworska, a na ich miejsce powołano: Jadwigę Dąbkowską, Sabinę Lewandowską i Bogusława Dębowskiego.
Uroczysta inauguracja roku szkolnego 1983/84 odbyła się 1 września w głównym budynku szkoły. Naukę rozpoczęło 1970 uczniów, z którymi pracę podjęło 78 nauczycieli. Na stanowiska zastępcy dyrektora szkoły powołano panie: Barbarę Stolarską i Zofię Kłosińską.
W związku z dużym zagęszczeniem szkoły klasy III przeniesiono do budynku Technikum Elektrycznego przy ulicy Gwardii Ludowej 7, a oddziały przedszkolne do Osiedlowego Domu Kultury.
Te posunięcia nie przyczyniły się jednak do poprawienia warunków nauki. Konieczne okazało się zaadaptowanie na klasy pomieszczeń w piwnicy, a lekcje trwały od godz. 710 do godz. 1650
W październiku władze miasta Płocka podjęły decyzję o rozbudowie szkoły. Już 2 listopada rozpoczęto pierwsze wykopy pod 10 izbowy budynek dla klas I – III. Orientacyjny termin ukończenia prac przewidziano na koniec 1984 roku. Podjęto również decyzję w sprawie budowy sali gimnastycznej. Rozpoczęcie prac nastąpiło wiosną 1984 roku.
Kiedy ruszyły prace budowlane Dyrekcja wraz z Radą Pedagogiczną rozpoczęła starania i przygotowanie do nadania szkole imienia. Zdecydowano, że szkoła będzie nosić imię polskiego socjalisty – nauczyciela – Władysława Figielskiego. Dyrektor polecił Radzie Pedagogicznej, aby na lekcjach wychowawczych i podczas pogadanek przybliżyć uczniom sylwetkę przyszłego patrona szkoły.
Uroczyste nadanie szkole imienia miało nastąpić w krótkim czasie po przeprowadzce do nowego budynku. Niestety, tak jednak się nie stało się. Wprowadzenie w Polsce stanu wojennego oraz wiele innych okoliczności spowodowało przesunięcie uroczystości na czas późniejszy. Po unormowaniu się sytuacji politycznej w kraju, wznowiono przygotowania do uroczystości nadania szkole imienia. Ostatecznie 5 listopada 1983 roku odbyło się uroczyste nadanie imienia. Fundatorem przekazanego szkole sztandaru była załoga Zakładu Energetycznego w Płocku opiekująca się młodzieżą Szkoły Podstawowej nr 3.
Kolejny rok szkolny 1984/85 rozpoczął się znów w niezbyt sprzyjających dla uczniów i nauczycieli warunkach lokalowych. W budynku naukę rozpoczęło 1932 uczniów w 63 oddziałach. Dziewięć klas III w dalszym ciągu korzystało z gościnności Technikum Elektrycznego i tam pobierało naukę, a 3 oddziały zerówki uczyły się w pomieszczeniach Klubu Osiedlowego.
Praca w szkole odbywała się w dalszym ciągu na dwie zmiany. Rozbudowywane skrzydło szkoły rozpoczęte 2 listopada 1983 roku zostało oddane do użytku dopiero w styczniu 1985 roku i to w stanie surowym. W związku z ciągłymi awariami sieci kanalizacyjnej dyrekcja szkoły zmuszona była wyeliminować prowadzenie zajęć w pomieszczeniach piwnicznych i wprowadzić system trzyzmianowy. Zajęcia lekcyjne trwały od godz. 710 do godz. 1835
15 lutego 1985 roku z funkcji dyrektora szkoły zrezygnował Jarosław Pokojski. Dwa miesiące później 15 kwietnia nowym dyrektorem szkoły został Czesław Salwa i funkcję tę sprawował do maja 1986 roku.
Z wiosną ze zdwojoną siłą ruszyły prace budowlane przy segmencie dla klas młodszych. Już od września maluchy miały rozpocząć naukę w nowym lokum. Ostatnie dni wakacji były okresem gorączkowych prac wykończeniowych – Pawilonu Dydaktycznego Nauczania Początkowego.
2 września 1985 roku był dniem szczególnie uroczystym, gdyż uczniowie klas I rozpoczynają naukę w nowym pawilonie dydaktycznym.
W latach 1986 – 1987, dyrektorem szkoły zostaje ponownie Wojciech Wojnarowski, a od 1987 do 1991 stanowisko to objęła Jadwiga Dąbkowska. Z dniem 1 września 1991 roku na stanowisko dyrektora Szkoły Podstawowej nr 3 w Płocku zostaje powołany Janusz Banasiak.
1 września 1999 roku Przewodniczący Rady Miasta Płocka przekształca ośmioletnią Publiczną Szkołę Podstawową nr 3 w Płocku w szkołę podstawową o sześcioletnim cyklu kształcenia.
Kolejne zmiany społeczno – polityczne w naszym kraju doprowadziły do debaty nad zmianą patrona szkoły. Uczniowie, Rada Pedagogiczna, Komitet Rodzicielski w wyniku głosowania większością głosów na patrona Szkoły Podstawowej nr 3 w Płocku wybrali Kornela Makuszyńskiego.
Uroczystość nadania nowego imienia szkoły odbyła się 8 grudnia 2004 roku.
Kulminacyjnym punktem uroczystości stało się przekazanie Sztandaru Szkoły. Na Sztandarze Szkoły, symbolu przynależności, a także swoistym drogowskazie dla uczniów i nauczycieli widnieje cytat Kornela Makuszyńskiego: „Droga ku szczytom jest celem człowieka”
1 września 2006 roku stanowisko dyrektora Szkoły Podstawowej nr 3 im. Kornela Makuszyńskiego w Płocku objęła Bożena Rulak, a funkcję wicedyrektorów w dalszym ciągu pełniły: Bernardyna Opolska i Iwona Anioł-Dziadkowiec.
W wyniku kolejnej reformy oświaty szkoła od 1 września 2017 roku została przekształcona w ośmioletnią Szkołę Podstawową z Oddziałami Dwujęzycznymi nr 3 im. Kornela Makuszyńskiego, do której włączono oddziały Gimnazjum nr 5, a do wicedyrektorów dołączyła Eliza Ogorzała. Obecnie zajęcia lekcyjne odbywają się w dwóch budynkach przy ulicy Kosobudzkiego 7 i Królowej Jadwigi 4. Od 1 września 2021 roku funkcję wicedyrektorów pełnią panie: Marta Marszałek – Pajewska i Karolina Szelągowska. Poniżej zapraszamy do obejrzenia filmu z uroczystości obchodów 100- lecia szkoły: